Από την ημέρα που παρακολούθησα στην κρατική τηλεόραση την εκπομπή του Γιώργου Αυγερόπουλου με θέμα την Αργεντινή και το πώς κατάφερε να ξεφύγει από τα δίχτυα του ΔΝΤ, ένα ρητορικό ερώτημα με βασανίζει: δεν υπάρχει ένας Άντρας πολιτικός να μας σώσει;
Για να μην παρεξηγηθώ το “Άντρας” δεν αναφέρεται σαφέστατα στις σεξουαλικές προτιμήσεις των πολιτικών μας – έχω γνωρίσει ομοφυλόφιλους που ήταν...
πιο αρσενικά από πολλούς “άντρες”, αλλά και γυναίκες που ήταν πιο “άντρες” από ολόκληρο στρατό!
Ένας πολιτικός με Τσαμπουκά, Αποφασιστικότητα, Τόλμη, Εντιμότητα, εννοώ, όπως ο Νέστορ Κίρτσνερ, που πήρε την Αργεντινή από τα σκατά του ΔΝΤ όπου ήταν βυθισμένη και την οδήγησε στο φως! Έναν τέτοιο Άντρα πολιτικό αναζητάω στην Ελλάδα, αλλά φοβάμαι πως δεν υπάρχει!
Έβλεπα στο οδοιπορικό του Γιώργου Αυγερόπουλου – Θεέ μου σε ευχαριστώ που υπάρχουν ακόμη τέτοιοι δημοσιογράφοι!- τις συγκλονιστικές ομοιότητες μεταξύ Αργεντινής και Ελλάδας και αναρωτιόμουν, “γιατί δεν παραδειγματίζονται οι δικοί μας από το πείραμα;”.
Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος του Γιώργου Αυγερόπουλου, θα μεταδοθεί την ερχόμενη Τετάρτη 30 Μαρτίου. Μήπως θα έπρεπε να οργανωθεί προβολή του στην ελληνική Βουλή και να κληθούν και οι 300 να το παρακολουθήσουν υποχρεωτικά;
Το 1998, η Αργεντινή είχε καταντήσει να δανείζεται από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές με επιτόκιο 10,5% και το ΔΝΤ, εμφανίστηκε ως ο “σωτήρας”. Με ασφυκτικούς για τον λαό όρους, τα επόμενα δύο χρόνια το ΔΝΤ χορήγησε δάνεια περίπου 47 δισ. δολαρίων!
Οι αγορές δεν πείστηκαν για την αποτελεσματικότητα αυτής της οικονομικής πολιτικής, κάθε δημόσια περιουσία “εκποιήθηκε” χωρίς αποτέλεσμα και η Αργεντινή βρέθηκε ξανά χωρίς χρήματα! Σε μία προσπάθεια να σταματήσει η μεταφορά των καταθέσεων από τις τράπεζες της χώρας στο εξωτερικό, ο… κεντροαριστερός ντε λα Ρούα, απαγόρευσε την ανάληψη μετρητών πέραν του ποσού των 250 δολαρίων το μήνα (!).
Το 2001 έγινε η κοινωνική έκρηξη! Τα γεγονότα οδήγησαν στην παραίτηση της πολιτικής ηγεσίας και η χώρα, μπήκε σε μία περίοδο ακυβερνησίας και μεγάλης εσωτερικής αστάθειας. Το 2002 τα ποσοστά φτώχειας ήταν 57% και η ανεργία 23%.
Οι πολίτες χωρίς χρήματα, οδηγήθηκαν στη δημιουργία «ανταλλακτικών ενώσεων», για να επιβιώσουν! Ανταλλάσσοντας ρούχα με αυγά, κούρεμα με λαχανικά κλπ ουσιαστικά γύρισαν στην εποχή όπου τα προϊόντα και οι υπηρεσίες ήταν το ανταλλακτικό μέσον- και όχι τα χρήματα.
Και τότε, σαν κάποιος να λυπήθηκε αυτήν τη χώρα, εμφανίστηκε ο Νέστορ Κίρτσνερ! Η πρώτη απόφαση του νέου προέδρου απαιτούσε αρχ…., τα οποία αποδείχτηκε πως διέθετε: στάση πληρωμών και μη αναγνώριση του χρέους! Στην πράξη, αυτό σήμαινε ότι απαίτησε από ΔΝΤ και τους δανειστές, τη διαγραφή κάθε οφειλής της Αργεντινής !
Λαμβάνοντας πολύ σκληρά μέτρα – τα οποία όμως ο λαός κατάλαβε ότι ήταν η μόνη ελπίδα σωτηρίας του- ένας Άντρας πολιτικός πίστεψε ότι υπάρχει ΑΛΛΗ λύση, αγωνίστηκε για αυτήν και τα κατάφερε! Μετά από σκληρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις που κράτησαν μήνες, το ΔΝΤ και οι δανειστές διέγραψαν το 75% του χρέους και αναγκάστηκαν να δεχτούν την αποπληρωμή του υπολοίπου ποσού με προνομιακούς για την χώρα όσους!
“Δεν θα λέτε εσείς τι θέλετε από τη χώρα μου, αλλά θα ακούτε τους δικούς μου όρους. Εδώ είναι Αργεντινή και αποφασίζουμε εμείς για την τύχη της. Αν σας αρέσει…” τους είπε ο Κίρτσνερ.
Η Αργεντινή, σήμερα έχει πια μπει στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης. Φυσικά, ο κίνδυνος δεν έχει εξαφανιστεί εντελώς, αλλά τουλάχιστον ο λαός της νιώθει ότι ξαναπήρε τον έλεγχο της χώρας και της τύχης της, στα χέρια του!
http://nationalpride.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου