Γιατί τα παιδιά λένε πάντα «Όχι»;

Αν έχετε βαρεθεί να ακούτε τη λέξη «Όχι» τότε μάθετε ότι δεν είστε οι μόνοι γονείς που περνούν αυτό το καθημερινό…μαρτύριο.

Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες, οι γονείς λαμβάνουν το «Όχι» από τα 2χρονα και 3χρονα παιδιά 1 στις 4 περιπτώσεις! Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό, και πως μπορείτε να εξομαλύνετε την καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά σας;

ΟΧΙ!

Τα παιδιά στην ηλικία των 2-3 ετών αρχίζουν και επαναλαμβάνουν τη λέξη «όχι» προσπαθώντας να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση- για να δουν μέχρι που «περνάει το δικό τους» απέναντι στην εξουσία των γονιών. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να συμβαίνει αυτό, μιας και τα παιδιά σε αυτή την ηλικία βλέπουν τον κόσμο σαν ένα μεγάλο μέρος στο οποίο δεν έχουν κανέναν έλεγχο. Έτσι, το μοναδικό που μπορούν να κάνουν, είναι να ασκήσουν έναν είδους έλεγχο απέναντι στους γονείς τους.

Ωστόσο, αυτή η συνεχής άρνηση φέρνει αρκετές φορές τους γονείς σε αδιέξοδο, σπρώχνοντάς τους ενδεχομένως στο να γίνονται ακόμα πιο αυστηροί, προσπαθώντας να επανακτήσουν την εξουσία. Δυστυχώς, όσο πιο αυστηροί και απόλυτοι γίνονται οι γονείς, δηλαδή όσα περισσότερα όχι λένε, τόσο περισσότερα όχι θα λάβουν.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ;

«Μην πας στα βαθιά», «μην κάθεσαι όρθιος στο τραπέζι», «μη βγαίνεις έξω χωρίς μπουφάν».

Όταν κάθε μας πρόταση ξεκινά με κάτι τόσο αρνητικό και προστακτικό τότε ακόμα και σε μεγαλύτερες ηλικίες η πρώτη αντίδραση θα είναι βεβαίως ένα μεγάλο «Όχι». Σε ποιόν αρέσει άλλωστε τέτοιου είδους πειθαρχεία;

Πείτε στο παιδί σας αυτό που θέλετε να κάνει, και όχι αυτό που ΔΕΝ θέλετε. «Θα ήθελα όποτε βγαίνεις έξω να φοράς το μπουφάν σου», «Θέλω όταν είμαστε στο τραπέζι να είστε καθιστός όπως κι εμείς», «Σε παρακαλώ όταν παίζεις με τη λάσπη να μη φοράς το καλό σου φουστάνι».

Κάτι άλλο εξίσου σημαντικό στην επικοινωνία με τα παιδιά μας είναι ο τόνος της φωνής μας. Εννοείται πως ο τόνος θα ανέβει σε σημεία…όπερας αν το παιδί πάει να περάσει το δρόμο μόνο του και χωρίς να είναι πράσινο για τους πεζούς, όμως αν μιλάμε συνέχεια με τον τόνο της φωνής μας ανεβασμένο, το παιδί θα μπερδευτεί.

Επειδή δεν είναι δυνατόν να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση, θα σταματήσει να σας προσέχει και να σας δίνει σημασία, όσο δυνατά κι αν φωνάζετε. Κι αν λαμβάνει συνεχώς αυτή τη συμπεριφορά, τότε αναπάντεχα θα αρχίσει να σας…αντιγράφει και να σας λέει όχι με ανεβασμένο τόνο φωνής πριν τελειώσετε την πρότασή σας.

Η ΛΥΣΗ

Για να καλύπτουν τα παιδιά την ανάγκη τους να νιώθουν ότι ελέγχουν έστω και λίγο τη ζωή τους, να τους δίνετε επιλογές. Χωρίς να τα μπερδεύετε με πολλά λόγια και επιλογές, να είστε ξεκάθαροι. Αν για παράδειγμα το παιδί σας αρνείται να αφήσει το παιχνίδι του για να φάει, τότε δώστε του δύο επιλογές αποσπώντας το από την…άρνηση. «Για βραδινό θέλεις φρούτα ή ένα γιαουρτάκι;».

Αν το πρωί αρνείται να πάει στον παιδικό σταθμό τότε αφήστε τη μικρή σας να διαλέξει τι θα φορέσει. Όταν βλέπετε πως η άρνηση είναι σχηματισμένη στο πρόσωπο του παιδιού σας και δεν κάνει πίσω με τίποτα, βρείτε ένα παιχνίδι και δώστε του ένα κίνητρο για να σας βοηθήσει. Στο σούπερ μάρκετ, για παράδειγμα, αν έχει πάθει αμόκ και φωνάζει και κουράστηκε, τότε βάλτε το παιδί να σας βοηθήσει με τα ψώνια. Το παιδί έτσι αισθάνεται σημαντικό, ότι συνεισφέρει, και ότι κάνει τη δουλειά που θα έκανε «ένας μεγάλος».

Το να λένε τα παιδιά «όχι» είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το να λένε μόνο «όχι», σημαίνει πως κάπου έχετε βάλει κι εσείς το πετραδάκι σας. Κανένα μωρό δεν γεννιέται με το γονίδιο του «όχι». Μάθετε στο παιδί σας να επικοινωνεί σωστά με το περιβάλλον του, βάζοντας τον εαυτό σας σαν παράδειγμα προς μίμηση. Φερθείτε του με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, κάντε υπομονή, και σε λίγο καιρό δεν θα πιστεύετε πόσο συνεργάσιμο μπορεί να γίνει ένα παιδί.

http://www.myself.gr/Article/family-children-donts/43-3248.html