Καλλιέργειες ενάντια στην κρίση!!!

Σε απόσταση δέκα λεπτών από το Κιλκίς, στο δρόμο προς τη Δοϊράνη, βρίσκεται το Χέρσο. Εκεί, σε μία έκταση τεσσάρων στρεμμάτων, ο Γιώργος Τερζής καλλιεργεί τα... σαλιγκάρια του. «Για 18 χρόνια είχα μονοκαλλιέργεια το βαμβάκι, αλλά από το 2003 και μετά διαπίστωσα ότι έχει κλείσει ο κύκλος του. Το ίδιο συνέβη και με τη βιομηχανική ντομάτα, αλλά και με τα σιτηρά, όπου φέτος με παραγωγή 400 κιλά σκληρό στάρι μπήκα μέσα 8.000 ευρώ. Κάποια στιγμή αποφάσισα να ξεφύγω από αυτήν την κατάσταση και να επενδύσω σε άλλες καλλιέργειες, που θα απέδιδαν», περιγράφει.
Το στόχο του τον εντόπισε πέρυσι κατόπιν εντατικής έρευνας στο διαδίκτυο και εδώ και ενάμιση μήνα, μαζί με μία ομάδα επτά ατόμων από το Κιλκίς, έχουν δημιουργήσει την πρώτη μονάδα πάχυνσης σαλιγκαριών στην Ελλάδα. «Το μοντέλο που ισχύει αυτήν τη στιγμή είναι να αγοράζουν οι παραγωγοί τους γόνους από κάποια εταιρία και στη συνέχεια να περιμένουν μέχρι να φτάσουν στο στάδιο της συγκομιδής. Εμείς, χάρη στη μονάδα πάχυνσης, περνάμε μέσα σε 130-150 ημέρες κατευθείαν στην παραγωγή, με το κάθε σαλιγκάρι να ζυγίζει 17 γρ. Για να φτάσει ένας παραγωγός σε αυτό το επίπεδο της στρεμματικής απόδοσης, θα πρέπει να περιμένει περίπου τρία χρόνια», αναφέρει. Η μονάδα του κ. Τερζή αποτελείται από τέσσερα πάρκα, ένα σε κάθε στρέμμα, τις φωλιές των σαλιγκαριών, οι οποίες περιβάλλονται από ελαιοκράμβη, λαχανίδες και ρεπάνι, ενώ υπάρχει εγκατεστημένο κι ένα σύστημα άρδευσης. Στο σύνολό της η επένδυση, μαζί με την αγορά των 4.800.000 γόνων και του φηράματος (καλαμπόκι, σόγια πίτουρο), κόστισε περίπου 45.000 ευρώ. «Σε κάθε στρέμμα υπολογίζω να έχω παραγωγή 3-4 τόνους, την οποία στη συνέχεια θα διαθέσω μάλλον στη γαλλική αγορά, σε τιμές χοντρικής που ξεκινούν από 3,5 ευρώ το κιλό. Αυτήν τη στιγμή έχουμε την ποικιλία γκρι γκρο ασπέρσα και φιλοδοξούμε στο μέλλον να βάλουμε κρητικό σαλιγκάρι, πετίτ γκρο αλλά και να προχωρήσουμε σε βιολογική καλλιέργεια σαλιγκαριών, για την οποία υπάρχει τεράστια ζήτηση στο εξωτερικό», σημειώνει.
Το ρίσκο που αποδίδει
Σύμφωνα με τον ίδιο, η απόφαση για την αλλαγή της καλλιέργειας και τη στροφή σε εναλλακτικές παραγωγές είναι ένα ρίσκο, καθώς τα πρώτα βήματα γίνονται κυριολεκτικά μέσα σε ένα άγνωστο και σκοτεινό πεδίο, αλλά, όπως σημειώνει, το μέλλον των αγροτών με συμβατικές καλλιέργειες είναι πολύ πιο σκοτεινό.
«Οι πρωτοποριακές επενδύσεις εμπεριέχουν ένα ρίσκο, αλλά με την κατάλληλη προετοιμασία μπορούν να αποδειχτούν ιδιαίτερα προσοδοφόρες. Αυτό που με ενδιέφερε είναι να παραμείνω στη γεωργία και πάνω απ' όλα να αφήσω μία παρακαταθήκη για τα παιδιά μου», καταλήγει.

πηγη: aggelioforos.gr